جوجه کشی مرغ شاخدار
مرغ شاخ دار یک گونه دیگر از خانواده ماکیان است که از زمان های دور توسط انسان ها پرورش داده شده است. اولین بار که مرغ شاخ دار شناخته شد، در یونان بود.
یونانی ها این پرنده را از آفریقا به کشور خود وارد کردند و به عنوان یک حیوان اهلی و خانگی آن را نگهداری می کردند.
با توجه به قدرت و طعم منحصر به فرد گوشت این پرنده، فرانسوی ها نیز به آن علاقه مند شدند. امروزه، فرانسه به عنوان بزرگترین مرکز جوجه کشی مرغ شاخ دار شناخته می شود. در برخی از کشورهای خارجی، پرورش مرغ شاخ دار به صورت صنعتی و با اصلاح نژاد انجام می شود.
در ایران نیز با ایجاد شرایط مناسب در اکثر مناطق، می توان پرورش مرغ شاخ دار را همچون بوقلمون و سایر ماکیان انجام داد.
زیستگاه مرغ شاخدار در ایران
متأسفانه، آمار دقیقی از تعداد مرغ های شاخدار در ایران موجود نیست. با این حال، باید بگوییم که این پرنده بیشتر در مناطق مرکزی و جنوبی کشور پرورش داده می شود.
استان های یزد، اصفهان و کرمان بیشترین تعداد مزارع جوجه کشی مرغ شاخ دار را دارند. رنگ این پرندگان به خاکستری و خاکستری مایل به آبی است.
این مرغ با دیدن افراد غریبه، سر و صدای زیادی می کند. به همین دلیل می تواند نقش یک نگهبان را در باغ شما بازی کند.
البته، مرغ شاخدار نمی تواند مثل مرغ خانگی به زمین پنجول بزند و به همین خاطر در مزارع پرورشی، ضرری جزئی به بار می آورد.
آیا جوجه کشی مرغ شاخدار توجیه اقتصادی دارد؟
مرغ شاخدار بر خلاف سایر پرندگان، برنامه غذایی ویژه ای ندارد. از طرفی، رشد آن سریع بوده و به سرعت رشد می کند. جوجه مرغ شاخدار، تنها پس از گذشت ۶ تا ۷ ماه بالغ می شود و توانایی تخم گذاری را به دست می آورد. در هر دوره تخم گذاری، می تواند بین ۹ تا ۲۱ تخم بگذارد.
با این حال، بعضی پرورش دهندگان، ترفندهایی را برای افزایش تخم گذاری مرغ شاخدار به کار می برند. برای مثال، با تغییر دمای و نور محیط، تعداد تخم گذاری این پرنده به ۹۰ تا ۱۲۰ عدد می رسد.
اگر به فروش تخم مرغ شاخدار علاقه ای ندارید، می توانید پرنده های ۳ ماهه را به عنوان مرغ گوشتی به بازار عرضه کنید. گوشت خوش طعم مرغ شاخدار با گوشت قرقاول قابل مقایسه است.
مرغ شاخدار از جمله مرغ هایی است که به راحتی بیمار نمی شود. بنابراین، سرمایه شما حفظ می شود و خسارتی نمی بینید.
روش های پرورش مرغ شاخدار
می توان مرغ شاخدار را به سه روش پرورش داد: سیستم پرورش آزاد، سیستم پرورش نیمه بسته، و سیستم پرورش در سالن بسته. در ادامه، این روش ها را بررسی خواهیم کرد.
- سیستم پرورش آزاد:
این روش در مزارع بزرگی که فضای آزاد برای پرنده ها فراهم است، استفاده می شود. در کشورهای آفریقایی و کشورهای در حال توسعه، استفاده از این روش برای نگهداری مرغ شاخدار رایج است.
در سیستم پرورش آزاد، پرنده ها تنها به آب دسترسی دارند و در فضای باز آزادانه چرا می کنند.
- سیستم پرورش نیمه بسته:
این روش بیشتر توسط پرورش دهندگان مرغ مروارید استفاده می شود. در این روش، مرغ ها بخشی از روز را در فضای آزاد و بقیه زمان را در یک آشیانه سپری می کنند.
باید به یاد داشت که مرغ شاخدار توانایی پرواز دارد، بنابراین نیاز است فضای آزاد را با حصارهای بلند محدود کنید.
- سیستم پرورش در سالن بسته:
این روش برای پرورش دهندگانی که امکان ایجاد فضای باز ندارند، مناسب است. با توجه به کاهش احتمال فرار پرنده، این روش بهترین گزینه به نظر می رسد.
برای جوجه کشی مرغ شاخ دار در سالن بسته، باید بستری نرم برای آن فراهم کنید و به تراکم مناسب مرغ ها توجه کنید. به طور معمول، در هر متر مربع فضا، می توانید بین ۳ تا ۵ مرغ را قرار دهید.
در سالن های پرورش مدرن مرغ شاخدار، پرنده ها در قفس ها نگهداری می شوند و دوره جفت گیری و تخم گذاری به روش لقاح مصنوعی انجام می شود. برای آموزش جوجه کشی مرغ عشق می توانید وارد لینک داده شده شوید.
از کجا شروع کنیم؟
برای شروع، توصیه می شود یک دستگاه جوجه کشی و تعدادی تخم نطفه دار را تهیه کنید اگر در این زمینه تجربه ای ندارید. پس از گذشت ۲۸ روز، جوجه ها از تخم در خواهند آمد.
وقتی جوجه ها به دنیا می آیند، بسیار ضعیف هستند. اگر به آن ها توجه کافی نشود، ممکن است با مشکلات بهداشتی روبرو شوید و ممکن است جوجه ها در اثر این مشکلات فوت کنند. برای نگهداری اولیه جوجه ها، آن ها را تحت نور مصنوعی قرار دهید.
برای تقویت رشد آن ها، می توانید به برنامه غذایی آن ها دان خیسانده و آب شکر اضافه کنید. این اقدام به رشد سریع تر جوجه ها کمک می کند و احتمال ابتلا به بیماری های مختلف را کاهش می دهد.
در سه هفته اول زندگی جوجه ها، نیازی به فضای بزرگی برای نگهداری آن ها نیست. یک فضای ۲۰ متر مربع برای پرورش ۱۰۰ جوجه مرغ شاخدار کافی است.
پس از رشد و گرفتن کمی وزن، آن ها را به یک سالن جدید منتقل کنید. به یاد داشته باشید که جوجه ها و مرغ های بالغ شاخدار را در یک محیط نمی توانید نگهداری کنید.
اگر قصد پرورش مرغ های گوشتی را دارید، آن ها را تا سن ۳ ماهگی نگهداری کنید. سپس آماده عرضه به بازار خواهید بود.
جفت گیری پرورش مرغ شاخدار
جفت گیری در جوجه کشی مرغ شاخدار می تواند در صورت فراهم بودن شرایط مناسب برای پرنده های نر و ماده، دو بار در سال اتفاق بیفتد. اگر پرنده را در فضای باز نگهداری می کنید، پیشنهاد می شود تعدادی بوته و درخت در این محیط بکارید، زیرا این پرنده ها به دنبال مکان های مناسب برای جفت گیری هستند و به بوته ها و زیر درخت ها علاقه مند هستند. در غیر این صورت، آن ها ممکن است برای جفت گیری به داخل چاله بروند.
بعد از جفت گیری، مرغ شاخدار ماده شروع به ساخت لانه می کند و شما باید منتظر تخم گذاری او باشید. برای جوجه کشی این پرنده، برای هر مرغ شاخدار نر بهتر است چهار مرغ شاخدار ماده تهیه کنید.
اگر هدف شما از جوجه کشی مرغ شاخ دار فروش تخم نطفه دار این پرنده است، باید صبور باشید. پرنده هایی که بیش از ۷ سال سن دارند، ممکن است تخم های نطفه دار بگذارند.
در مورد تغذیه در جوجه کشی مرغ شاخ دار ، این پرنده در انتخاب غذا انتخاب گرایی خاصی ندارد. آن ها می توانند انواع دانه ها، برگ ها، بذرها، ریشه های گیاهان و حشرات را مصرف کنند. به علاوه، علاقه مندی مرغ شاخدار به خوردن مارمولک های کوچک، کرم های خاکی و سایر حشرات، آن را به عنوان یک آفت کش زنده شناخته می شود. در واقع، هدف باغداران از پرورش مرغ شاخدار، نجات گیاهان از آفات و حشرات است.
در زمان تخم گذاری، مرغ شاخدار ماده به غذایی مقوی تر نیاز دارد. در این دوره باید به تهیه دانه ذرت، تخم پنبه، علوفه و کنجاله بادام زمینی فکر کنید.